multimedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Multimedia (z łac. Multum + Medium) to media, które wykorzystują różne formy informacji oraz różne formy ich przekazu (np. tekst, dźwięk, grafikę, animację, wideo) w celu dostarczania odbiorcom informacji lub rozrywki. Termin „multimedia” ma również zastosowanie w mediach elektronicznych służących do rejestrowania oraz odtwarzania treści multimedialnych. Multimedia posiadają cechy tradycyjnych technik mieszanych i sztuk pięknych, jednak mają szerszy zakres. Termin bogate media jest synonimem terminu multimedia interaktywne.

Przesyłanie strumieniowe i przesyłanie Internetem.

- Właściwy format pliku
Przesyłanie strumieniowe ma miejsce wówczas, gdy dane są odtwarzane na bieżąco, w miarę napływania do komputera. Aplikacje zdolne do interpretowania plików w locie, są najbardziej użyteczne w zastosowaniach audio i wideo, choć przesył strumieniowy stosowany jest również w grach sieciowych i technologiach informacyjnych. Za każdym razem, gdy na rozpoczęcie odtwarzania pliku nie musimy czekać aż do jego pełnego pobrania, mamy do czynienia z transmisją strumieniową.

Nie wszystkie formaty plików dźwiękowych dają się przesyłać przez Internet strumieniowo. Nie wszystkie pliki strumieniowe zapewniają strumień danych.

Nie zawsze istniał wybór dla przesyłania strumieniowego przez Internet. Pierwszą powszechnie zaakceptowaną w tej dziedzinie aplikacją była RealAudio. Zaprojektowano ją z uwzględnieniem wykorzystywanych modemów. Umożliwiała słuchanie przekazów audio posiadaczom modemów 14,4 kbps. Przekaz był bardzo zubożony, ale w tym czasie nie było innego wyboru. Wraz z upływem czsu niemal każdy rodzaj treści przystosowano do przesyłania strumieniowego. Pliki RealAudio wymagały odtwarzacza RealAudio,,który obecnie nosi nazwę RealPlayer. Pliki MP3 także musiały być odtwarzane za pomocą dedykowanego programu, jakim jest Winami. Obecnie jednak producenci implementują w swoich aplikacjach możliwość odtwarzania wszystkich możliwych formatów, co ma na celu przechwycenie cennego ,,czasu ekranowego” (i pieniędzy płaconych przez reklamodawców).

Reklamodawcy płacą za możliwość znalezienia się na liście i wyświetlania swoich ikon w podstawowej konfiguracji odtwarzacza. Większość użytkowników nie potrafi zmienić konfiguracji systemu i dlatego jest skazana na częsty kontakt wzrokowy z przekazem reklamowym. Implementując w swoich programach zdolność odtwarzania wszelkiego typu danych multimedialnych, Micrisoft, RealNetworks oraz Apple próbują im zapewnić wyłączność.

- Przepustowość
To, że przygotujemy plik o odpowiednim typie, do którego obsługi przeglądarka odbiorcy jest przysposobiona, nie znaczy, że nasze dzieło na pewno zostanie odtworzone bez żadnych problemów. Odbiorcy pliku strumieniowego muszą bowiem dysponować łączem o wystarczającej przepustowości, która była by odpowiednia do gęstości strumienia bitowego.

Wszystkie, powszechnie stosowane strumieniowe pliki dźwiękowe mogą być kodowane dla każdej przepustowości. Mniejsza przepustowość oznacza niższą jakość przetwarzania dźwięku w procesie kodowania. Jako odpowiednik jakości płyty CD uznaje się przepustowość 128 kbps, czyli takiej jaką oczekują użytkownicy łącza ISDN. Nie jest to jednak żelazna reguła. Oprócz tego, że większość  odbiorców nie zważa na jakość przekazywanego dźwięku, schematy kodowania są coraz lepsze.

Przepustowość, jaką może uzyskać odbiorca, jest uzależniona nie tylko od modemu, z jakiego korzysta, łącząc się z Internetem, ale również od liczby osób i typu lokalizacji, z jakich odbiera w danej chwili przekaz.

Podsumowując, przesyłanie strumieniowe nie ogranicza się tylko do zastosowania odpowiedniego formatu. Najlepsze efekty uzyskujemy wtedy, kiedy przekaz sprawia odbiorcom przyjemność.

Największe szanse, że odbiorcy otrzymają niezakłócony przekaz, istnieją wówczas, gdy:

• Zakodowana prędkość przesyłania nie jest większa, niż to konieczne. Może to oznaczać konieczność użycia różnych formatów strumieniowych lub przetestowanie przekazu z różnymi ustawieniami kompresji.
• Pliki umieszczone zostaną na serwerze, dysponującym bardzo wydajnym łączem.
• Powinniśmy również zadbać o to, by odbiorca miał się czymś zająć, podczas oczekiwania na rozpoczęcie prezentacji.

- Przesyłanie Internetem
Strumieniowe przesyłanie dźwięku przez Internet może być całkiem proste. Jeśli nie spodziewamy się nagłych ataków rzeszy słuchaczy, nie musimy korzystać z serwera medialnego i tworzyć na nim konta.

Serwery sieci Web doskonale sprawują się, jeśli chodzi o obsługę stron sieciowych. Strony te to pliki tekstowe o rozmiarach zwykle nie przekraczających kilku kilobajtów. Obray graficzne, stosowane do ozdabiania stron, mają objętość od 3 do 50 kB. Lączna liczba danych, tworzących treść strony i grafikę, zawiera się zazwyczaj w granicach 100 kB. Wydłużenie o kilka sekund czasu ich otwierania nie stanowi problemów.

Jednakże plik dźwiękowy, wraz z towarzyszącym mu obrazem wideo, jest znacząco obszerniejszy niż średniej wielkości strona sieciowa. Klip audio o jakości CD może wymagać transferu danych na [oziomie jednego megabajta na minutę (3-minutowa piosenka zajmuje więc 3MB, a pięciominutowa 5 MB). Pliki wideo są jeszcze większe. Ponadto ich płynny przekaz strumieniowy wymaga niezakłócalnego, stałego transferu. Gdy z jakiegoś powodu zawór na drodze zostanie zamknięty, muzyka umilknie.

Dane wędrujące przez Internet nie zawsze płyną ze stałą prędkością, z jaką możemy ją przyjmować. Fakt ten, musieli wziąć pod uwagę programiści, którzy tworzyli odtwarzacze zainstalowane w komputerze. Aby zapobiec przerwom w odbiorze przesyłanego dźwięku strumieniowego, zastosowali proces buforowania danych. Bufor jest miejscem, w którym przechowuje się dane, które mogą być potrzebne w najbliższym czasie. Jeśli chodzi o komputer, to bufor przyspiesza jego pracę, umożliwiając przechowywanie w pamięci roboczej (RAM) często używanych informacji, uwalniając go tym samym od ciągłego zapisywania ich i odczytywania z dysku twardego (powolnego w stosunku do RAM).

Przeglądarki sieciowe również korzystają z buforów, w których przechowywane są elementy stron sieciowych, odwiedzanych przez użytkownika, dzięki czemu nie muszą być one pobierane podczas kolejnej wizyty. Bufor w przypadku strumienia medialnego, znacznie różni się od powyższych. Pliki dźwiękowy ładowany jest tylko raz i dlatego nie ma możliwości ponownego wykorzystania danych. Bufor strumieniowy przechowuje informacje, które będą potrzebne w najbliższym czasie. Dzięki przechowywaniu danych, zanim rzeczywiście zostaną odtworzone, bufor zapewnia ciągłość odtwarzania również w tych momentach, gdy potok bitów zostanie wstrzymany. Kiedy odbiorca kliknie łącze uruchamiające przepływ strumienia audio do komputera, serwer, na którym znajduje się plik, rozpoczyna wysyłanie tego pliku. Plik ten wędruje szlakiem prowadzącym przez kolejne serwery, routery i mosty aż do miejsca przeznaczenia. Jednakże, w trakcie wysyłania pliku, serwer źródłowy lub pozostałe elementy łańcucha mogą odbierać inne żądania, co może spowodować chwilowe wyschnięcie strumieniqa danych. W przypadku dokumentów tekstowych nie stanowi to większego problemu, gdyż odbiorcy nie sprawia różnicy, czy będzie musiał poczekać na kolejny akapit sekundę dłużej. Jednakże w przypadku dźwięku sprawy mają się inaczej. Gdy nie ma ciągłości w odbieranym utworze lub prezentacji, słuchacza może to bardzo szybko zirytować i zniechęcić do dalszego słuchania. Jeżeli jednak strumień danych jest odpowiednio buforowany przez odtwarzacz multimedialny nie grozi nam przerwanie odtwarzania. Dopóki bufor ma wystarczającą ilość danych i nie jest całkowicie opróżniony, odtwarzanie dźwięku pozostanie płynne. Wszystkie odtwarzacze strumieniowe (RealPlayer, Windows Media Plater, QuickTime) korzystają z takich buforów, przez co połączenie internetowe może wydać się sprawniejsze niż jest w rzeczywistości.

Przesyłanie strumieniowe multimediów przez Internet przy użyciu programu Windows Media Player

windows.microsoft.com/pl-PL/windows7/Stream-your-media-over-the-Internet-using-Windows-Media-Player