technologia php

Instrukcje warunkowe

Instrukcje warunkowe są podstawą każdego języka programowania. Używa się jej do wykonania pewnej instrukcji (lub bloku instrukcji), ale tylko w pewnych okolicznościach – zostanie spełniony określony warunek (lub cały zestaw warunków).

Przykład 4.1. Składnia instrukcji warunkowej

Wyrażeniem warunkowym jest w zasadzie dowolne wyrażenie, ponieważ za warunek uznawane jest wszystko co zwraca wartość, czyli wszystkie zmienne, wyrażenia logiczne, funkcje itp. Za spełniony warunek uznawana jest wartość większa od zera.

Przykład 4.2. Przykład instrukcji warunkowej

Jeśli chcemy, aby po sprawdzeniu warunku wykonane zostało nie jedno, ale kilka poleceń, to te polecenia trzeba ująć w nawiasy klamrowe. Bez tego warunkiem objęta by była tylko jedna instrukcja po instrukcji if.
Instrukcje mogą być zagnieżdżane wewnątrz siebie.

Przykład 4.3. Zagnieżdżanie instrukcji warunkowych

Oczywiście możliwe jest korzystanie z warunków bardziej złożonych niż pojedyńcze porównanie wielkości zmiennych – do łączenia warunków niezbędne jest wykorzystanie operatorów logicznych opisanych w poprzednim rozdziale. Operator logiczny OR (lub) ma większy priorytet niż operator AND (i), więc aby sprawdzić jakiś warunek gdzie konieczna jest inna kolejność, niezbędne jest użycie nawiasów grupujących warunki. Na przykład chcemy aby jakaś instrukcja była wykonana jeśli zmienna $a jest większa od $b lub $c, i zmienna $d była równa $e. Jeśli chcielibyśmy zapisać to bez żadnych nawiasów: $a > $b || $a > $c && $d == $e to efekt byłby zupełnie inny od zamierzonego: instrukcja była by wykonana jeśli $a było by większe od $b, lub jeśli $a było by większe od $a i $d było by równe $e. Poprawna konstrukcja to ($a > $b || $a > $c) && $d == $e.

Przykład 4.4. Grupowanie warunków

 
 
Pętla FOR
Czasem zachodzi potrzeba wykonania jakiejś czynności określoną ilość razy. Z pomocą przychodzi jedna z najczęściej używanych składni w większości języków programowania, czyli pętla FOR. Ogólny zapis wygląda tak:

Przykład 4.5. Pętla FOR

Jak widać, w tej pętli podaje się 3 wyrażenia jako parametry: inicjalizację zmiennych, czyli ustawienie początkowych wartości dla zmiennych kontrolujących pętlę, sprawdzenie warunku, czyli wyrażenie logiczne kontrolujące pętlę – pętla będzie wykonywana dopóki ten warunek jest prawdziwy, oraz modyfikację zmiennych kontrolujących pętlę – bez tego pętla będzie wykonywała się w nieskończoność (oczywiście wartość tych zmiennych można modyfikować wewnątrz pętli, ale jest to niezalecane). Przykład najprostszej pętli, która wypisze cyfry od 1 do 10:

Przykład 4.6. Przykład użycia pętli for

 
 
Pętla while
Innym rodzajem pętli jest pętla WHILE. Jest ona wykorzystywana w sytuacjach, kiedy niezbędne jest wykonywanie jakiejś operacji dopóki nie zostanie spełniony warunek.

Przykład 4.7. Pętla while

Można na przykład za pomocą tej pętli zapisać odpowiednik pętli FOR z poprzedniego przykładu.

 
Przykład 4.8. Przykład użycia pętli while

 
 
Pętla do…while
Odmianą pętli while jest pętla do…while. Od zwykłej pętli while różni się ona tym, że polecenia zawarte w pętli będą przynajmniej raz wykonane – w przypadku pętli while tak być nie musi, to znaczy jeśli za pierwszym razem warunek nie zostanie spełniony to polecenia z pętli nigdy nie zostaną wykonane. W przypadku tej pętli zostano one wykonane przynajmniej ten pierwszy raz.

Przykład 4.9. Pętla do … while

 
 
Przerywanie wykonań pętli
Czasem zachodzi potrzeba przerwania danej iteracji (powtórzenia) pętli i przejścia do następnej iteracji. Z pomocą wtedy przychodzi instrukcja continue. Wystarczy wstawić ją w odpowiednie miejsce wewnątrz pętli. Przykład (niezbyt wyszukany):

Przykład 4.10. Instrukcja continue

Po uruchomieniu powyższego przykładu powinniśmy zobaczyć liczby parzyste od 1 do 100. Oczywiścje można to zapisać łatwiej.

Przykład 4.11. Wyświetlanie liczb parzystych

Istenie też polecenie, które powoduje całkowite wyjście z pętli – nie tylko z bieżącej iteracji. To polecenie to "literal">brake. Załóżmy, że zmienna $nazwa to zmienna podana z formularza:

Przykład 4.12. Instrukcja brake

 
 
Składnia switch
Składnia switch jest instrukcją warunkową, ale jedną zmienną można porównać nie z jedną wartością, ale z kilkoma. Niestety nie można konstruować złożonych warunków – możliwe jest tylko proste porównywanie (równoważne instrukcji: if($zmienna=="wartość") instrukcja).

Przykład 4.13. Składnia switch

Instrukcje zawarte po identyfikatorze “default” wykonywane są jeśli zmienna $zmienna nie przyjęła wartości “wartość1″ i “wartość2″ (dla tego przykładu). Aby móc dobrze wykorzystać tą składnię warto jest dokładnie wiedzieć jak ona działa. Instrukcje są przetwarzane linia po linii. Parser przechodzi do pierwszej linii “case” pasującej do zmiennej. Następnie przetwarzane są wszystkie linie wewnątrz nawiasów klamrowych aż do napotkania instrukcji break – nawet jeśli po drodze znajdują się instrukcje “case”.

Przykład 4.14. Przykład użycia składni switch